Przeciw wszelkim oczekiwaniom, druga tura wyborów parlamentarnych we Francji przyniosła koalicji lewicowej i skrajnej lewicy, znanej jako Nouveau Front Populaire (NFP), zwycięstwo. Obóz prezydenta Macrona i jego sojusznicy zajęli drugie miejsce, podczas gdy Rassemblement National (RN), mimo wyłonienia się jako faworyt z pierwszej tury, skończył na trzecim miejscu. W ciągu najbliższych tygodni Francja może stanąć w obliczu kryzysu rządowego, gdyż żaden z trzech bloków nie jest w stanie utworzyć większości potrzebnej do rządzenia.
W pierwszej turze wyborów legislacyjnych 30 czerwca, RN zdobyło ponad 30% głosów. Jednak ‘republikański front’ odrodził się z nową siłą, aby zapobiec dojściu partii Jordana Bardella i Marine Le Pen do władzy.
Kampania pomiędzy dwiema turami była naznaczona histerią mediów i kandydatów centrum oraz lewicy na temat możliwego ‘zagrożenia faszystowskiego’ dla Francji. Liczne lokalne porozumienia o wycofaniu się pomiędzy koalicją NFP a sojuszem prezydenckim Ensemble pozwoliły na zorganizowanie wspólnych kandydatur, mających na celu pokonanie RN w ponad 200 okręgach wyborczych.
Najświeższe wyniki z wieczoru 7 lipca przedstawiają się następująco (według danych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, liczby są jeszcze doprecyzowywane):
- NFP uzyskało między 177 a 192 miejsc;
- obóz prezydencki uzyskał między 152 a 158 miejsc;
- RN i jego sojusznicy zdobyli między 138 a 145 miejsc.
Mimo że RN zakończyło z wynikiem znacznie poniżej szacunków podanych przez instytuty badawcze na początku tygodnia, przed zawarciem porozumień o drugiej turze, znacznie zwiększyło liczbę swoich posłów i pozostaje czołową partią pod względem liczby przedstawicieli. Wbrew wszelkim przewidywaniom, obóz prezydencki, mimo ogromnej niepopularności Emmanuela Macrona, utrzymuje się i pozycjonuje jako arbiter przyszłej większości.
Najbliższe tygodnie będą naznaczone dużą niepewnością i intensywnymi negocjacjami na temat tego, kto będzie następnym premierem Francji. Jean-Luc Mélenchon, lider partii La France Insoumise, wiodącej siły w lewicowej koalicji NFP, już jasno wyraził swoje życzenie, aby program koalicji został w pełni wdrożony. Jednak jego kontrowersyjna osobowość nie predysponuje go dobrze do objęcia funkcji szefa rządu: Emmanuel Macron prawdopodobnie będzie szukał bardziej konsensualnej postaci, zdolnej do zdobycia poparcia lewicy i centrum.
Obecny premier Gabriel Attal ma złożyć swoją rezygnację prezydentowi Republiki w poniedziałek, 8 lipca, który może ją przyjąć lub nie. Biorąc pod uwagę obecną niepewność, może zostać utrzymany na stanowisku do czasu, aż polityczny horyzont stanie się jaśniejszy.
Prezes RN Jordan Bardella potępił sojusz hańby pomiędzy centrum a lewicą, który umożliwił NFP wyjście na prowadzenie w głosowaniu. Marine Le Pen bagatelizowała rozczarowujący wynik RN w porównaniu z oczekiwaniami, podkreślając, że zwycięstwo zostało jedynie opóźnione.
Jordan Bardella podczas wieczoru potwierdził również, że na poziomie europejskim jego partia dołączy do formacji Patriots for Europe, założonej przez Viktora Orbána.
Zrozumienie relacji pomiędzy poparciem a liczbą miejsc
Francuska ordynacja wyborcza opiera się na systemie większościowym, co oznacza, że kandydaci muszą uzyskać największą liczbę głosów w swoich okręgach wyborczych, aby zdobyć miejsce w parlamencie. Nie jest to system proporcjonalny, co oznacza, że liczba miejsc zdobytych przez partię nie zawsze odzwierciedla procentowy udział głosów w skali kraju.
Przykład z ostatnich wyborów pokazuje, jak strategiczne sojusze i lokalne porozumienia mogą znacznie wpłynąć na wyniki wyborów. Koalicja NFP, mimo że nie miała najwyższego procentu głosów, była w stanie zdobyć najwięcej miejsc dzięki porozumieniom z innymi partiami. RN, mimo wygrania pierwszej tury, nie zdołało przekuć swojego poparcia na odpowiednią liczbę miejsc, ponieważ przeciwstawna koalicja skutecznie zorganizowała wspólne kandydatury, aby ich pokonać.
